آیا با همه فرزندان خود یکسان رفتار می کنید؟ احتمالا نه. رفتار والدین با همه فرزندان خود یکسان نیست . شما باید با هر جوانی به طور متفاوتی ارتباط برقرار کنید و با آنها رفتار کنید. رفتار با هر کودک به عنوان یک فرد بخشی از چیزی است که آن کودک را فردی منحصر به فرد می کند و راهی برای قدردانی از ویژگی های خاص اوست.
زن و شوهر می شوند و یاد می گیرند که چگونه با اولین فرزند خود که برای مدتی تنها فرزند آنهاست پدر و مادر شوند. در نتیجه رفتار والدین با فرزند اول و روابط آنها با فرزندان بعدی متفاوت خواهد بود. از آنجایی که والدین همراه با فرزندان خود رشد می‌کنند و یاد می‌گیرند، رفتار والدین، سبک گفتگو و نمایش احساسات با هر جوان جدید تغییر می‌کند.
نه تنها والدین با کسب تجربه در تربیت فرزندان، سبک خود را تغییر می دهند، بلکه هر جوانی سبک و نیازهای خود را دارد، ابتدا به دلیل ترتیب تولد و ویژگی های ذاتی و بعداً به دلیل تجربیات. با کودکان بزرگتر باید متفاوت از کوچکترها رفتار شود. کودکان با تناسب اندام نیاز به رویکردهای متفاوتی نسبت به روش‌های آسان‌گیر دارند. در مورد هر موضوعی - قوانین، انتظارات، وظایف، مسئولیت‌ها، پاداش‌ها و تنبیه‌ها - والدین باید تربیت خود را فردی کنند و در عین حال سعی کنند برای همه منصف بمانند. دستیابی به این هدف آخر تقریباً غیرممکن است. حتی اگر والدین به شیوه ای مشابه با نوجوانان خود تعامل داشته باشند، هر کودک ممکن است این اعمال را متفاوت درک کند.
رفتار والدین نسبت به فرزندانتان تا حدی با سن و مرحله رشد هر جوان تعیین می شود. به عنوان مثال، احتمالاً شما تمایل داشته اید که در همان سن یا سطح رشد با همه فرزندان خود به شیوه ای مشابه رفتار کنید. یک مادر ممکن است از نظر جسمی نسبت به دو فرزند خود در سنین کودکی خود محبت داشته باشد، اما زمانی که آنها به سن مدرسه می رسند کمتر محبت می کنند. در چنین موقعیتی، کودک بزرگتر ممکن است درک کند که خواهر یا برادر کوچکتر محبت بیشتری دریافت می کند. رفتار والدین باید در سنین مختلف با کودکان متفاوت باشد. مشکلات زمانی رخ می دهد که والدین نتوانند به طور مناسب برای سن رشد و نیازهای کودک خود عمل کنند.
ترتیب تولد و تعداد خانواده نیز بر رشد فرزندان شما تأثیر می گذارد. تجربه تک فرزندی با تجربه یک فرزند در خانواده بزرگتر متفاوت است. تجربه یک کودک بزرگتر با کودک کوچکتر متفاوت است: کودک بزرگتر یک خواهر یا برادر کوچکتر دارد، در حالی که کودک کوچکتر یک خواهر یا برادر بزرگتر دارد. فرزند سوم دو خواهر و برادر بزرگتر دارد و غیره. به دلیل ترتیب تولد و تعداد خانواده، هیچ دو فرزندی یک خانواده را یکسان تجربه نمی کنند.
ترتیب تولد فرزندان شما نیز بر نحوه رفتار والدین با آنها، نحوه واکنش آنها، تجربیاتی که دارند، و بنابراین نحوه رشد آنها به عنوان فردی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، فرزندان اول ممکن است پس از آمدن یک خواهر یا برادر جدید احساس بی‌توجهی یا بی مهری کنند. اگرچه والدین آنها ممکن است انتظار داشته باشند یا حداقل امیدوار باشند که آنها مسئولیت پذیرتر و خودکفاتر باشند، اما فرزندان اول ممکن است برای جلب توجه والدین جوان تر یا شبیه نوزادان رفتار کنند. به نوبه خود، والدین ممکن است به دلیل رفتار کودکانه خود، ناامیدی یا عصبانیت خود را از آنها ابراز کنند.
